27 juni 2018 geplaatst op https://www.facebook.com/jongspirit.nl/ Auteur: Karina de Jong

Vaak gaat onze aandacht uit naar dingen die we juist niet willen. Bijvoorbeeld naar gedragingen bij anderen die we als onwenselijk ervaren. Je herkent dit voorbeeld vast: een kindje die elke keer weer met tegenzin aan tafel gaat zitten om vervolgens bij elke hap eten in de weerstand te schieten. Gillen, schreeuwen, huilen aan tafel. Lange en vooral vieze gezichten. Kortom, frustratie bij zowel de ouders als het kind zelf. De maaltijd, wat eigenlijk een intiem moment voor het gezin zou kunnen zijn, wordt overschaduwd door stress. 

Alle energie, alle aandacht gaat uit naar het pruttelende kind met zijn onacceptabele gedrag! Het begint met de verwachtingen, gecreëerd door de slechte ervaringen, die voor het eten al ontstaan. 

Als ouder ga je er snel vanuit dat jouw kind weer slecht zal gaan eten en de kont in de krib gaat gooien. Vaak zit er achter deze taferelen onbegrip. Het kind snapt niets van de ouders en anders om, de ouders kunnen maar moeilijk begrijpen waarom hun kind zo reageert op het eten. De grote vraag is nu; Hoe ervaren de kinderen dit zelf? 

Om op deze vraag een inzicht te geven volgt hier een kleine impressie van een telepathisch consult die ik had met een 5 jarig jongetje die regelmatig in een driftbui belandde.
 
Wat vind je leuk? Ik ben gek op buiten spelen. Lekker opgaan in eigen spel. Vooral fysiek bezig zijn of dingen creëren. Ik doe graag dingen met papa, dat geeft me een gevoel van erkenning, daar heb ik behoefte aan.
Waar heb je een hekel aan? Van alles moeten zonder duidelijke reden. Altijd nee, waarom?
Waarom ben je soms zo boos? Frustratie, het lijkt wel alsof niemand mij begrijpt!
Wat begrijpen ze niet? Mijn manier van communicatie. Blijkbaar laat ik dingen niet duidelijk genoeg zien. Iedereen gaat er aan voorbij. (hij communiceert vooral telepathisch en begrijpt niet waarom anderen hem niet horen!)
Wat heb je nodig? Afstemming op hetzelfde level zodat mama mij weer gaat voelen zoals ze eerder wel deed! Sinds ik naar school ga is alles veranderd! Ze luistert nu alleen naar wat anderen te zeggen hebben over mij!
Waarom laat jij je niet troosten als je zo in je driftbui zit? De manier van troosten nu is om mij zo snel mogelijk stil te krijgen, niet om mij gerust te stellen! Ik voel deze intentie, ik wil met troosten aandacht, tijd en liefde voelen!
Hoe voel jij je emotioneel? Gevoelig, eenzaam, onbegrepen, alsof ik alles moet uitleggen, vermoeiend
En fysiek? Soms misselijk/hoofdpijn, zeker als het teveel wordt. Ook als ik boos ben, dat voelt zo rot in mijn lijf!

Wat ik telkens weer leer van alle prachtige contacten is dat het zo waardevol is om puur en oordeelloos te kijken en luisteren naar je kinderen. We worden overspoeld met lijstjes van wat goed is en wat slecht. Wat verantwoord is en wat niet. En niet te vergeten de waslijsten van dingen die we allemaal nog moeten doen. Mijn advies, blijf luisteren naar je hart. En neem rust en tijd voor jezelf, daar profiteert iedereen van mee!

Karina de Jong